Αντί προλόγου


«Τα έργα του ιστορικού και του ταξιδιώτη συμβαδίζουν. Έχουν τις ίδιες αξιώσεις για ηθική ευθύνη, ευσυνειδησία και αντικειμενικότητα. Ο ιστορικός παραθέτει τα γεγονότα και την ερμηνεία τους. Ο περιηγητής καταχωρεί τις δικές του εμπειρίες. Αποθανατίζει το σκηνικό μιας δεδομένης στιγμής.…….Οι αφηγήσεις των περιηγητών είναι ζωντανές, αναφέρονται στην επικαιρότητα, στο “εν όψει”, έχουν φυσικότητα και φρεσκάδα. Αφελείς πολλές φορές, αλλά οπωσδήποτε αυθόρμητες ,ειλικρινείς και απρογραμμάτιστες»

Κυριάκος Σιμόπουλος

Τετάρτη 2 Ιουλίου 2008

Το χάρισμα....

Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του βλέπω και του παρατηρώ. Στην μία περίπτωση απλά προσπερνάμε κάτι οπτικά, με την άκρη του ματιού που λέμε απλά, ενώ στην άλλη αντιλαμβανόμαστε την στιγμή, την αποτυπώνουμε και μένει στην μνήμη μας σαν εγγραφή στον "σκληρό μας δίσκο".
Η ουσία της περιήγησης -τουλάχιστον για μένα- είναι αυτή η επί τόπου παρατήρηση και καταγραφή των εντυπώσεων, συναισθημάτων, εικόνων, καταστάσεων, αλλαγών και όλων αυτών των ασήμαντων λεπτομερειών για κάποιους , που όμως κάνουν την διαφορά.
Λυπάμαι που δεν μπορώ να περιγράψω την ομορφιά ή την ασκήμια αυτού του κόσμου όπως ένας λογοτέχνης, δεν έχω το χάρισμα αυτό. Αυτό όμως που μπορώ θα το κάνω, για να εκπληρώσω την υποχρέωση μου στην φύση, που μας χάρισε την όραση και την ικανότητα της αντίληψης. Ας με συγχωρήσουν αυτοί που τα καταφέρνουν καλύτερα, όπως και εγώ θα τους συγχωρήσω εάν δεν πρόσφεραν στην γνώση αυτά που αβίαστα θα μπορούσαν να έχουν δώσει.
Μοιραστείτε μαζί μου λοιπόν, χωρίς ντροπές, την δική σας αντανάκλαση στον κόσμο αυτό, κανείς δεν ξέρει αν δεν προσπαθήσει τι καλό ή κακό μπορεί να αναδυθεί από αυτή την διαδικτυακή μας συντροφιά.
Καλή περιήγηση στις ομορφιές του κόσμου.......

3 σχόλια:

μπαμπάς είπε...

Καλορίζικο το blog και καλή επιτυχία. Απλώς δίνω το "παρών, δίότι δεν έχω να προσφέρω κάτι από προσωπική εμπειρία. Επιφυλάσσομαι δια το μέλλον.

μπαμπάς είπε...

Να προσθέσω μερικά, ίσως άσχετα, σχόλια.

Η όραση, φυσικά, δεν είναι η μόνη αίσθηση που συμβάλλει στην παρατήρηση. Οταν ακούμε ήχους, είτε φυσικούς είτε τεχνητούς, αλλά ΚΥΡΙΩΣ όταν ΔΕΝ ακούμε ήχους, αυτό είναι κάτι που συνοδεύει την ανάμνηση του μέρους που επισκεπτόμαστε. Οταν αισθανόμαστε στο δέρμα μας την ζέστη ή το κρύο, την υγρασία ή την ξερή ατμόσφαιρα, το αεράκι ή τον βοριά, αυτό είναι κάτι που που δεν το ξεχνάμε εύκολα. Ισως, όμως, το αίσθημα που καταγράφεται με τον πιο ανεξίτηλο τρόπο στην μνήμη μας, είναι η μυρωδιά. Θα συνέχιζα, αναφέροντας τελευταία την αίσθηση της γεύσης, αλλά αυτή (η γεύση) δεν συνηθίζεται να τιμάται σε περιηγητικές εξορμήσεις.

Ολες οι παραπάνω αισθήσεις, μαζί με την αίσθηση της κονωνικότητας, που προκαλείται από την συζήτηση με την καλή παρέα, είναι που κάνουν την μία εκδρομή αξέχαστη και την άλλη εκδρομή ... απλή οδοντόκρεμα.

Περιηγητής είπε...

Μπαμπά, σε ευχαριστώ για τα σχόλια σου. Όλα είναι ευπρόσδεκτα εάν είναι καλοπροαίρετα, πιστεύω ότι είναι. Η παρέα χωράει πάντα τους φίλους.