Jennifer Hotel, (Ταξιάρχης - Δράμας)
Αυτό το ιδιαίτερα προσεγμένο και "σπιτικό" ξενοδοχείο, μοιάζει να ξεπήδησε από άλλες εποχές. Από καιρούς που ο κόπος του ταξιδιώτη, ήταν σεβαστός και η φροντίδα ανθρώπινη.
Τόσο η απόσταση του από τον κεντρικό δρόμο και την πόλη της Δράμας, όσο και η προσεγμένη κατασκευή του, που δένει με την εξυπηρέτηση και το τοπίο, προσδίδουν έναν χαρακτήρα παρελθοντικό.
Στην κορυφή του χαμηλού λόφου στο χωριό των Ταξιαρχών, εποπτεύει τον κάμπο των Φιλίππων και της Δράμας, που ξεπροβάλλουν ανάμεσα στα γύρω βουνά. Αν μείνει κάποιος έστω και ένα βράδυ, δεν αναρωτιέται πλέον για το λόγο που το χωριό είναι κτισμένο στο σημείο αυτό. Το κλίμα έχει καθορίσει την θέση του οικισμού και όχι κάποιος άλλος λόγος. Η θέα και η ηρεμία του τόπου, δεν ήταν στοιχεία που θα συγκινούσαν τους πρώτους κατοίκους, σε χρόνια δύσκολα, που η επιβίωση αποτελούσε την πρωταρχική τους ανάγκη.
Στον απέναντι ακριβώς λόφο από το ξενοδοχείο, περίπου στην μέση του χωριού, βρίσκεται η μονή "Μεταμόρφωσης του Σωτήρος". Ο φιδωτός δρόμος που διέρχεται από κάτω διασχίζει όλο τον οικισμό και οδηγεί στα ορεινά του νομού, το Σιδηρόνερο, την Σκαλωτή και το Καρά-Ντερέ. Είναι το πρώτο κατοικημένο μέρος, που συναντά ο ταξιδιώτης μετά την Δράμα.
Το γραφικό καφενείο δίπλα στην κατάφυτη ρεματιά, που χωρίζει το χωριό στην μέση, έχει μείνει ανέπαφο πολλές δεκαετίες, αφού το θυμάμαι από μικρός. Χτισμένο με πέτρα, απλό, με ξύλινα παμπάλαια παράθυρα και πολλά στρώματα λαδομπογιά, με παλιές ψάθινες καρέκλες και τραπέζια που τρίζουν, διατηρεί την εικόνα του και αντιστέκεται στα σημεία των καιρών, σχεδόν μισό αιώνα τώρα. Το ηλικιωμένο ζευγάρι που από την νιότη του ήταν εκεί, έχει γίνει κομμάτι του χώρου και του χρόνου και θα το εγκαταλείψει μόνο όταν φύγει από τον κόσμο αυτό. Εύχομαι και έπειτα από άλλα τόσα χρόνια να είναι εκεί, ανέγγιχτο, προσφέροντας την δροσιά του και την φιλοξενία του στους περαστικούς.
Αυτό το ιδιαίτερα προσεγμένο και "σπιτικό" ξενοδοχείο, μοιάζει να ξεπήδησε από άλλες εποχές. Από καιρούς που ο κόπος του ταξιδιώτη, ήταν σεβαστός και η φροντίδα ανθρώπινη.
Τόσο η απόσταση του από τον κεντρικό δρόμο και την πόλη της Δράμας, όσο και η προσεγμένη κατασκευή του, που δένει με την εξυπηρέτηση και το τοπίο, προσδίδουν έναν χαρακτήρα παρελθοντικό.
Στην κορυφή του χαμηλού λόφου στο χωριό των Ταξιαρχών, εποπτεύει τον κάμπο των Φιλίππων και της Δράμας, που ξεπροβάλλουν ανάμεσα στα γύρω βουνά. Αν μείνει κάποιος έστω και ένα βράδυ, δεν αναρωτιέται πλέον για το λόγο που το χωριό είναι κτισμένο στο σημείο αυτό. Το κλίμα έχει καθορίσει την θέση του οικισμού και όχι κάποιος άλλος λόγος. Η θέα και η ηρεμία του τόπου, δεν ήταν στοιχεία που θα συγκινούσαν τους πρώτους κατοίκους, σε χρόνια δύσκολα, που η επιβίωση αποτελούσε την πρωταρχική τους ανάγκη.
Στον απέναντι ακριβώς λόφο από το ξενοδοχείο, περίπου στην μέση του χωριού, βρίσκεται η μονή "Μεταμόρφωσης του Σωτήρος". Ο φιδωτός δρόμος που διέρχεται από κάτω διασχίζει όλο τον οικισμό και οδηγεί στα ορεινά του νομού, το Σιδηρόνερο, την Σκαλωτή και το Καρά-Ντερέ. Είναι το πρώτο κατοικημένο μέρος, που συναντά ο ταξιδιώτης μετά την Δράμα.
Το γραφικό καφενείο δίπλα στην κατάφυτη ρεματιά, που χωρίζει το χωριό στην μέση, έχει μείνει ανέπαφο πολλές δεκαετίες, αφού το θυμάμαι από μικρός. Χτισμένο με πέτρα, απλό, με ξύλινα παμπάλαια παράθυρα και πολλά στρώματα λαδομπογιά, με παλιές ψάθινες καρέκλες και τραπέζια που τρίζουν, διατηρεί την εικόνα του και αντιστέκεται στα σημεία των καιρών, σχεδόν μισό αιώνα τώρα. Το ηλικιωμένο ζευγάρι που από την νιότη του ήταν εκεί, έχει γίνει κομμάτι του χώρου και του χρόνου και θα το εγκαταλείψει μόνο όταν φύγει από τον κόσμο αυτό. Εύχομαι και έπειτα από άλλα τόσα χρόνια να είναι εκεί, ανέγγιχτο, προσφέροντας την δροσιά του και την φιλοξενία του στους περαστικούς.
1 σχόλιο:
Πολύ ωραίο το blog σου Στέλιο.
Καλορίζικο.
Δημοσίευση σχολίου